Wywiad z Pamelą Kwarcińską- Petryką o studiach i karierze inżyniera budownictwa: „Gdy wielu moich znajomych studiujących lżejsze kierunki imprezowało, ja nocą robiłam projekt na fundamentowanie”

9 sierpnia, 2022 Agnieszka Pulikowska

Pamela Kwarcińska - patrol budowlany Pamela Kwarcińska – inżynier budownictwa, po godzinach wokalistka i autorka tekstów dla studentów w ramach serii #StudenckiCzwartek, na swoje urodziny postanowiła tym razem dać coś od siebie innym. Wyrusza w Polskę na konsultacje dla absolwentów budownictwa dotyczące szukania pracy, redagowania CV oraz rozmów rekrutacyjnych w swojej autorskiej akcji #ruszzmiejca z #PatrolBudowlany (po więcej informacji zapraszamy na jej konto na Instagramie: @patrol_budowlany).

Zacznijmy od tego, skąd w ogóle pomysł na studia inżynierskie i budowlankę?

Chciałabym, aby kryła się za tym jakaś ciekawa, trzymająca w napięciu historia, ale decyzję podjęłam pod wpływem mojego taty, który pracował wówczas przy budowie bloku trzeciego elektrowni jądrowej Olkiluoto w Finlandii. Regularnie przysyłał mi wieści z budowy i ciekawe zdjęcia. Zrozumiałam wtedy, że albo branża budowlana albo nic i po maturze postawiłam wszystko na jedną kartę, składając podanie tylko na Wydział Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej.

Czy uważasz, że studia są niezbędne w tym zawodzie?

W dobie Internetu i powszechnej cyfryzacji wielu rzeczy można się nauczyć nie idąc na studia. W przypadku budownictwa samodzielne zdobycie wiedzy wydaje się bardzo trudne, a w mojej ocenie niemożliwe. W toku studiów mamy wiele ciekawych zajęć praktycznych: badamy materiały budowlane, wychodzimy w plener podczas ćwiczeń geodezyjnych i bywa, że wyjeżdżamy za miasto wykonać próbne badania gruntu. Projekty wymagają od studentów systematycznej pracy własnej i konsultacji z prowadzącymi, a zaliczenie konstrukcji betonowych czy metalowych wydaje się tylko półmetkiem w drodze do sukcesu, bo według polskiego prawa do pełnienia samodzielnej funkcji w budownictwie wymagane są uprawnienia budowlane. Tych z kolei nie da się zdobyć bez ukończenia studiów na właściwym dla specjalności kierunku. Istotny jest także stopień studiów – dla osoby z tytułem inżyniera wymagana praktyka w zawodzie jest dłuższa niż dla osób, które ukończyły studia dwustopniowe.

Choć pojawia się coraz więcej inżynierek, to jednak nadal środowisko jest mocno zdominowane przez mężczyzn. Jak Ci się z nimi pracuje?

Może i „baba na budowie to ani baba, ani inżynier”, a jakby tę „babę” z wozu to i koniom będzie lżej, ale „gdzie diabeł nie może, tam babę pośle”. Dlatego receptą na odnalezienie się w tym środowisku jest wiara we własne możliwości, asertywność i odporność na stres, których mnie na początku mojej drogi zawodowej brakowało. Z doświadczenia wiem, że wszystkie z wymienionych da się w sobie wypracować. Oczywiście jest to zdecydowanie łatwiejsze, gdy ma się ku temu naturalne predyspozycje, ale przerobione w życiu zawodowym oraz prywatnym sytuacje sprawiają, że stajemy się silniejsi i mądrzejsi.

Niebagatelną kwestią są także umiejętności komunikacyjne i interpersonalne. Pomagają one w codziennej pracy z kolegami, gdy konieczne jest podejmowanie szybkich decyzji i powodują łagodzenie, a nie eskalację konfliktów. Jako zespół musimy pamiętać, że naszym wspólnym celem jest doprowadzenie projektu do końca.

Z biegiem lat coraz rzadziej przytrafiają mi się sytuacje, w których podważane są moje kompetencje z uwagi na płeć, a ja nauczyłam się już, że niczego nie muszę udowadniać swoim kolegom po fachu. Nasza współpraca zwykle układa się bardzo dobrze, bo każdy z nas zna swój zakres obowiązków i wzajemnie się wspieramy.

Czy coś szczególnie Cię zaskoczyło w budowlance?

Chciałabym powiedzieć, że w moim życiu zawodowym wydarzyło się coś spektakularnego i było ono pełne zwrotów akcji jak w dobrym kryminale, ale przeżyłam brutalne zderzenie z rzeczywistością, jak chyba każdy młody człowiek wkraczający w tę branżę. Największym zaskoczeniem bardzo prozaicznie okazał się dziesięciogodzinny dzień pracy i nocne betonowania. Także w biurach projektowych wykonywanie rysunków w nocy często jest uznawane za normalność. Odkąd pamiętam, byłam nauczona bardzo ciężko i wytrwale pracować na swoje sukcesy, ale oczekiwania jakie stawia przed człowiekiem ta branża bywają wyczerpujące i nie dla każdego. Oczywiście każdy z nas ma w życiu to, na co się zgadza, ale osobiście nie znam jeszcze nikogo, kto wynegocjował ośmiogodzinną dniówkę na budowie.

A jak obecnie wygląda Twój dzień pracy?

Nawiązując do poprzedniego pytania, po praktyce w biurze projektowym, regularnych nadgodzinach i powtarzającej się pracy w nocy oraz próbie sił na budowie, wybrałam dla siebie na jakiś czas troszkę lżejszą profesję. Obecnie jestem kierownikiem ds. dokumentacji projektowej i wspieram zespół w weryfikacji otrzymywanych rozwiązań oraz dbam, aby prace były realizowane z najaktualniejszych rysunków. Równolegle prowadzę media społecznościowe naszej budowy i rozwijam swoje pasje, jakimi są BIM i projektowanie wnętrz.

Po godzinach śpiewasz. Czy artystyczna wrażliwość pomaga w tym zawodzie?

Myślę, że artystyczna wrażliwość pomaga mi posiadać empatię, a ta z kolei przekłada się na rozumienie ludzi, ich motywacji i zachowania. Natomiast trening wokalny i lekcje śpiewu rozpoczęłam z myślą o swoim ślubie, a gdy już na nim zaśpiewałam, nie zrezygnowałam i dalej rozwijam swoje umiejętności. Gdy śpiewam praca nie ma żadnego znaczenia i takiej pasji, która pozwala zapomnieć o problemach, każdemu z was życzę. Przełamanie tremy i stanie się wokalistką wpłynęło natomiast na moją pewność siebie i charyzmę w trakcie wystąpień publicznych.

Jakie były początki Twojej kariery?

Każdy z nas gdzieś zaczynał, a ja spontanicznie zrobiłam sobie w wakacje wycieczkę objazdową po krakowskich budowach. Po krótkiej rozmowie z kierownikiem i serii moich rezolutnych odpowiedzi, dobiliśmy targu, że mogę odbyć na jego budowie praktykę konieczną do zaliczenia w toku studiów. Na początku nie był mi przychylny i obawiał się, że będę mu tylko przeszkadzać, ale gdy odchodziłam żałował, że wakacje się kończą.

Natomiast pierwszą pracę znalazłam zaraz po zakończeniu studiów. Informacja o tym, że biuro projektowe w Krakowie szuka pracowników, dotarła do mnie pocztą pantoflową. Nie było łatwo, bo na start otrzymałam do rozwiązania całkiem trudny test dotyczący konstrukcji betonowych i metalowych. To było moje pierwsze małe zwycięstwo w procesie rekrutacyjnym. Szybko jednak zaczęłam marzyć o pracy i życiu w Warszawie, a tutaj pomimo początkowych trudności, jestem bardzo zadowolona z przebiegu mojej kariery zawodowej.

Czy możesz zdradzić, jak wyglądają rozmowy rekrutacyjne w tym zawodzie?

Nie jest to raczej żadna tajemnica, że wiele zależy od doświadczenia kandydata. Starając się o pierwszą pracę musiałam rozwiązać obszerny test. W drugiej i trzeciej rekrutacji oczekiwano ode mnie narysowania wykresów momentów zginających i linii wpływu dla różnych belek. Jeżeli biuro projektowe współpracuje z zagranicznymi, sprawdzana jest także znajomość języków obcych.

Każda kolejna rekrutacja wygląda już coraz bardziej jak prezentacja oferty dla klienta, którym jest właśnie rekruter. Poza krótką opowieścią o swoich dotychczasowych dokonaniach zawodowych istotna jest także umiejętność prowadzenia konwersacji i zaprezentowania swojej osoby, czego w najbliższym czasie mam zamiar uczyć na moich konsultacjach #ruszzmiejsca z #PatrolBudowlany (szczegóły na Instagramie @patrol_budowlany).

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Pamela (@patrol_budowlany)

W jaki sposób poszerzasz swoją wiedzę? Czy polecasz jakieś kursy, które warto mieć w swoim CV?

Kursy, szkolenia i studia podyplomowe powinny przede wszystkim być zgodne z naszymi zainteresowaniami oraz planowaną ścieżką kariery. Jednak absolutną podstawą do pracy w biurze projektowym jest zaawansowana, a najlepiej biegła znajomość AutoCAD i chociaż jednego programu do obliczeń inżynierskich, np. RFEM lub Robot Structural Analysis Professional firmy Autodesk.

Do pracy na budowie warto nauczyć się kosztorysowania, np. w Norma PRO, harmonogramowania robót, a także uwielbianego przez wszystkich Excela, bo nie jeden przedmiar lub zamówienie betonu albo stali przyjdzie nam w nim wygenerować.

Jednak gdybym miała określić czym aktualnie warto się zainteresować, postawiłabym na BIM – Building Information Modeling. Stanowi on przyszłość i rozwój technologiczny dla budownictwa, a z uwagi na powołanie grupy roboczej do spraw BIM w Ministerstwie Rozwoju i Technologii, kwestią czasu jest wdrożenie i obowiązkowa realizacja procesów budowlanych w tej metodyce.

Czy znajomość języków jest kluczowa?

Nie jest aktualnie kluczowa, ale niezbędna do rozwoju. Najnowsze publikacje i kursy branżowe często są po angielsku, a interesująca praca z zastosowaniem nowych technologii jest równoważna z współpracą z ludźmi z całego świata. Firmy na rodzimym rynku budowlanym nigdy znajomości języków obcych w procesie rekrutacji nie sprawdzały, ale np. praca pod niemieckim szyldem wymagała ode mnie doskonałej znajomości mowy naszego zachodniego sąsiada. Zatem wiele zależy od planowanej ścieżki kariery. Polecam znać angielski i ewentualnie język używany w kraju, z którego wywodzi się firma, do której aplikujemy.

Czy uważasz, że inżynier budowy to zawód przyszłości?

W mojej ocenie może się stać zawodem przyszłości jeżeli będzie więcej wsparcia dla młodego pokolenia inżynierów od starszych kolegów po fachu. W budownictwie brakuje mi kultury i tradycji przekazywania wiedzy i umiejętności. Niestety nie wypracowaliśmy właściwych wzorców, a we wzajemnych kontaktach nierzadko brakuje kultury i wzajemnego szacunku.

Ponadto panuje niebywały opór materii i brak otwartości na nowe technologie. Wielu inżynierów budownictwa zamyka się na nowoczesne metody i oprogramowanie jeszcze zanim ich wypróbuje. Skutkuje to tym, że wciąż jesteśmy krok za trendami światowymi, gdzie już dawno królują modele 3D, kolizje wykryte na etapie projektowania, a nie na budowie i optymalizacja wszystkich procesów.

Co sądzisz o zarobkach w branży budowlanej?

Wolałabym na ten temat spuścić zasłonę milczenia, ale budujący jest fakt, że wg raportu „Młodzi inżynierowie 2022” głównym czynnikiem wpływającym na wybór pracodawcy jest aspekt finansowy, a 57% badanych oczekuje wynagrodzenia niemniejszego niż 5 000 zł netto. To wielka zmiana w stosunku do mojego pokolenia. Cieszy mnie to bardzo, że nareszcie młodzi ludzie zaczynają się cenić. To adekwatne wynagrodzenie na start za pięć lat ciężkich studiów, kursów i dokształcania się. Ja pracowałam po nocach i w nadgodzinach, ale nie pozwoliłabym na to swoim ludziom bez solidnego wynagrodzenia za to. Oczywiście tego, czego się nauczyłam nikt mi nie odbierze, bo to były cenne lekcje, ale kibicuję młodym ludziom by się nie ugięli.

Co byś poradziła osobom, które zastanawiają się nad karierą w branży budowlanej?

Dobrze przemyśleć wszystkie za i przeciw. Ta praca nie jest łatwa i droga do osiągnięcia stabilnej pozycji zawodowej okupiona jest często wieloma wyrzeczeniami i stresem. Gdy wielu moich znajomych studiujących lżejsze kierunki imprezowało, ja nocą robiłam projekt na fundamentowanie lub konstrukcje mostowe. Kariera w branży budowlanej jest dla wytrwałych i silnych psychicznie ludzi, ale obserwowanie procesu powstawania budynków, projektowanie nowych konstrukcji daje w rezultacie ogromną satysfakcję i wiele tych niedogodności wynagradza. Nie od dziś wiadomo, że najlepsi w danej branży są pasjonaci, a zatem pracę w branży budowlanej trzeba po prostu lubić.

To na koniec zdradź nam proszę… bez jakiego gadżetu nie może się obejść inżynierka budownictwa:)

Postawiłabym na BHP, czyli biały kask, pomarańczowa kurtka lub kamizelka oraz buty z metalowym noskiem. Zakup takiego obuwia dla dziewczyny bywa nie raz większym wyzwaniem niż sama praca na budowie. Z moim rozmiarem 35/36 bardzo długo czekam na przydział butów roboczych, a koledzy nie raz już komentowali, że powinnam szukać w dziale dziecięcym.

________________________________________________________________________________________________